– My Name (Netflix)
Kolejna produkcja koreańska od Netflixa to dzieło w stylu azjatyckiego kina sensacyjnego z lat 80 i 90. Oglądając My Name poczułem się, jakbym cofnął się w czasie te kilkadziesiąt lat i oglądał filmy np. Johna Woo (choć zwolnionego tempa i gołębi nie ma w serialu Netflixa). Może to nie jest serial na poziomie Hellbound i Kingdom, ale to kolejna produkcja, którą polecam z Korei i każdemu kto tęskni za kinem akcji w starym stylu.
– Gomorra (Sky Italia, HBO Max, seria 5)
Po dwóch latach czekana powrócił jeden z najlepszych seriali o mafii z ostatnim sezonem. Recenzując 4 sezon pisałem, że serial powinien mieć jeszcze góra 2 sezony. No i twórcy mnie posłuchali, bo ogłoszono, że piąty sezon jest ostatni. Choć po wydarzeniach z 4 serii można było podejrzewać, że powoli fabuła będzie zmierzać do zakończenia.
Pierwszy sezon Wiedźmina podzielił mocno fanów gier i twórczości pana Andrzeja Sapkowskiego, a raczej powinienem napisać, że większość fanów była zgodna, że 1 seria wyszła słabo. Ale za to 2 sezon jest lepiej przyjęty przez (polskich i za granicą) krytyków i dziennikarzy od pierwszej serii, a przynajmniej ja takie opinie czytałem i słuchałem. Są negatywne recenzje drugiego sezonu, ale więcej jest pozytywnych, jak porówna się z 1 serią. Piszę o krytykach i dziennikarzach, nie o fanach.
– BigBug (2022)
W roku 2045 większość czynności wykonuje sztuczna inteligencja, nawet u Alice, która ceni sobie np. książki i stare komputery. Kiedy roboty dokonują zamachu stanu, jej androidy zamykają drzwi. Powrót Jean Pierre Jeuneta do SF okazał się być średnim filmem, ale mam słabość do francuskiego SF i ich przerysowanego, komiksowego stylu.
GALLOWA KRONIKA FILMOWA 